یادداشت معاون وزیر ارشاد؛
این سفر در آستانه روز پدر رمزی دارد
به گزارش سایت رسمی سیامك یزدانجو معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به مناسبت درگذشت استاد هوشنگ ظریف نوازنده پیشگام موسیقی ایرانی متنی را منتشر نمود.
به گزارش سایت رسمی سیامك یزدانجو به نقل از روابط عمومی معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سید مجتبی حسینی، معاون امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در یادداشتی درگذشت استاد هوشنگ ظریف را تسلیت گفت.
در متن نوشته شده از جانب حسینی آمده است:
«چه نغمه دلپذیری بود و چه قانع كننده، نه شعر و كلام می خواست و نه سازی به همراهی. مضراب های متشخص و موقر، انگار می شد تماشایشان كرد، نواختنی اصالتِ توآمان سلامت در آن آشكارا...
من اما این ها را نمی دانستم، تنها شوری برآمده از استسقا و شوقی غریب به شنیدن آن اصفهان و دشتی می كشاندم. بارها و بارها و بارها... نمی دانم چندین و چندبار آن كاست جلد سیاه را كه چهره مردی متین در میانه داشت شنیدم. محو می شدم انگار در مضراب ها، و هر بار مواجهه همانقدر تازگی داشت برایم كه نوبت پیشین!
چقدر خوب بود كه «كانون» برای حفظ و معرفی موسیقیِ درست آثارِ راست و حسابی را حمایت می كرد یا پدید می آورد با نگاهی به فردا...
نام هوشنگ ظریف از آنجا آشنای من و همسالانم شد.آشنایی كه بعدها ابعاد دیگری یافت. زوایایی از وجودی كار آگاه و خبره و ممتاز...
ستایش استادی چون او را، شاید كه مجربان و استادان موسیقی بگویند با این وجود علاقه مند ساده ای چون من می تواند از امتیاز «معلمی» او نكته ها بیاموزد.
در عالم هنر، به علت جذابیت های نهفته در شیوه ها و طرزها، به خاطر تعدد و تنوع سبك ها و به علت كرشمه و لطایف وجودیِ استادان، هنرجو یا به خاطر علاقه به روشی، جذب استادی می شود و یا به خاطر جذابیت استادی، به فراگرفتنِ طرزی می پردازد.
ازاین رو انگشت شمارند استادانی كه شاگردانشان مشابهت های گسترده به یكدیگر نداشته باشند. استادانی كه شاگردان بزرگ بپرورند، در عین اینكه آنان مطابق یك الگو نباشند بلكه موافق طبع و خصوصیت های خود قد برافرازند. خصوصیت دشواری كه بیشتر از هر نشانه دیگر موءید سلطه و توانایی استاد است در«معلمی».
شش/هفت سال پیش به یاد استاد سیدحسین میرخانی چند سطری نوشتم و در آن نوشتم كه او از آن جهت استاد استادان بود كه در مكتبش هم غلامحسین امیرخانی بالید و هم رضا مافی برآمد و هم كیخسرو خروش راه خود یافت و هم شماری دیگر... گمان می كنم به روزگار ما، استاد ظریف هم چنین بود.
بسا بزرگان و استادانِ تارِ امروز در مكتب او نكته ها آموختند اما نه تكرار استاد شدند و نه مكرر كننده یك شیوه.
استاد هوشنگ ظریف مرد آراسته و استوارِ موسیقی به لطف سازِ دلكش و آثاری درخشان در تاربخ موسیقی نقشی ارجمند دارد و بجاست كه در شناخت چنین شخصیتی، نه تنها مضراب ها كه قلم ها به كار آید.
امشب وقتی خبر سفر ابدی استاد را شنیدم آن نغمه های خوشش باز در من آویخت، آن سرمستی آلبوم «كانون» آن وقار و تمامی مضراب ها و آن سلامت نفس. در دل گفتم این سفر در آستانه روز پدر رمزی دارد برای هرآنكه از هنرش حظی برده و از محضرش نكته ای آموخته. بزرگا مردا...»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب