به بهانه روز جهانی عكاس؛
دقایقی با عكاس ۱۰۴ ساله گیلانی
به گزارش سایت رسمی سیامك یزدانجو جبار نوید عكاس ۱۰۴ ساله ای كه بیشتر از ۵۰ سال از عمرش را با عكاسی از همشهریانش گذرانده سال هاست كه در غربت آسایشگاه سالمندان روزگار می گذراند.
دریافت 27 MB
خبرگزاری مهر، گروه استان ها، معصومه شکرگزار: ۱۹ آگوست مقارن با ۲۹ مرداد ماه به نام روز جهانی عکاس در تقویم ها نامگذاری شده است بنابراین و بر آن شدم تا به سراغ قدیمی ترین عکاس استان گیلان بروم که سالهاست قطار زندگیش در ایستگاه آسایشگاه سالمندان متوقف شده است.
عکاسی که بسیاری از انزلیچی های قدیمی از او عکسی در آلبوم خاطراتشان به یادگار دارند و با گفتن «یادش بخیر» یاد ایام می کنند. کمتر کسی است که اهل انزلی باشد و جبار نوید (نوید عکاس) را نشناسد، آن دسته از مردم انزلی که در بلوار قدس و در ساحل دریای این شهر گشت و گذار کرده و کهنسالانی که در جوانی خاطرات تلخ و شیرین از شکست و پیروزی تیم محبوبشان، ملوان بندرانزلی را به یاد دارند شاهد بودند که مردی با قلبی رئوف، همواره و در همه صحنه ها حضور داشته و اشک ها و لبخندها را ثبت نمود که امروز هر کدام از آنها یاد آور خاطرات تلخ و شیرین گذر زمان است.
با هماهنگی هایی که با مدیر آسایشگاه انجام دادم به محل قرار رفتم، پشت در آسایشگاه نوشته شده بود به علت شیوع کرونا ملاقات با سالمندان که بیشترین قشر صدمه پذیر جامعه هستند ممنوع می باشد اما با رعایت پروتکل های بهداشتی و با هماهنگی داخل شدم.
آسایشگاه باآنکه حیاط سر سبز و زیبایی داشت اما بوی نم غربت از گوشه گوشه آن به مشام می رسید، پیرزنی که در نزدیک درب ورودی بر روی نیمکتی نشسته بود و با دیدنم فکر کرد فرزندانش به ملاقاتش آمده اند و پیرمردی که حضور غریبه در آن آسایشگاه کنجکاوش را برانگیخته بود همگی حکایت از آن داشت که این عزیزان نه به پای دل بلکه به جفای روزگار راهشان به این سمت کج شده است.
به داخل اتاق راهنمایی شوم و «نوید عکاس» گزارش ما که کت شلوار پوشیده و با صورتی اصلاح کرده انتظار ما را می کشید با خوشرویی از ما استقبال کرد. مرتب و آرام در گوشه ای از سالن نشسته بود، چشم های رنگی، ابروهای پرپشت و موهای نقره ای که مورب به یک سمت شانه شده بود ابهت مردانه او را دو چندان می کرد. چین های روی پیشانی راوی هزاران قصه و میراث دار رازهای مگویی است که سالیان سال در گنجینه دل باقی مانده، چون که وی نوید بخش نور و معرفت و شکارچی لحظات بکر و ناب مردمان دیار دریا و باران بود.
برای گفتگو فضای بیرون از اتاقش در آسایشگاه سالمندان را برگزید، به او گفتم به بهانه روز جهانی عکاس به دیدنش آمده ام تا پای درد دل هایش بنشینم، خویش را اینگونه معرفی نمود، «جبار نوید» که در انزلی به «نوید عکاس» معروف هستم و در سال ۱۲۹۵ در این شهر ساحلی متولد شدم اما شناسنامه ام در سال ۱۳۰۱ صادر شد و سن واقعیم ۱۰۴ سال است.
وی ادامه می دهد: تا پیش از جنگ جهانی دوم نقاشی کرده و با فروش آثار هنری امرار معاش می کردم و بنابراین هیچ تابلویی از آن دوران به یادگار ندارم و بعد از ورود دوربین های عکاسی تخته ای به بندرانزلی، به عکاسی روی آوردم و با یادگیری این حرفه به صورت تجربی، بعنوان عکاس محبوب مردم انزلی همواره مورد احترام و اعتماد همشهریانم بودم.
جبار نوید می افزاید: این روزها بیشتر از هر زمانی احساس نزدیکی به خدا دارم و معتقدم خیلی از مشکلات زندگی مردم و مخصوصاً جوانان امروزی بخاطر این است که خدا را در نظر نمی گیرند.
وی ادامه می دهد: اگر می خواهیم زندگی خوبی داشته باشیم باید همواره شکر خداوند را بجا آوریم و به خدا و سرنوشتی که برایتان رقم زده اعتقاد داشته باشیم.
نوید عکاس تنها سرمایه خویش را دوربین عکاسی قدیمی عنوان نمود که به علت خرابی سال ها در کنج اتاق خاک خورده بود و تنها غصه بی مصرف بودن دوربینی که عمر خویش را با آن سپری کرده بود وی را رنج می داد.
وی می گوید که در روز تولدش تعدادی از همشهریانش که با تصاویر او خاطره داشتند دوربینی به او هدیه داده و شرایط را برای حضور باردیگر اش در ورزشگاه فراهم می کنند تا به یاد روزهای گذشته باردیگر خاطره سازی کند.
به دلیل شرایط خاص آسایشگاه زیاد مزاحم این پیرمرد خوش قلب و مهربان نمی شوم و با گرفتن عکسی یادگاری از او خداحافظی می کنم و در راه به این می اندیشم که چه مردمان قدرشناسی داریم که علیرغم مشکلات فراوان همنوع و همشهری خویش را تنها نگذاشته اند، مهر و عاطفه در رگ های ایرانی ها جاری است و بدون هیچ گونه چشمداشت و انتظاری، همواره پشت یکدیگر هستند.
اگرچه آسایشگاه سالمندان فضایی زیبا و امن برای سالمندان دارد و پرسنل آن با جان و دل به سالمندان خدمت می کنند اما امیدواریم که هیچ فرزندی پدر و مادر خویش را از روی بی مهری به آسایشگاه نسپارد و قدرشان را بدانند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب