گفت وگو با كورش ادیم ـ عكاس
كرونا جان آدم ها را می گیرد و تو شعر خیام خطاطی می كنی؟!
به گزارش سایت رسمی سیامك یزدانجو یك عكاس درباره پرداختن هنرمندان به بحران هایی كه پیش می آیند، اظهار می كند: هر بحران و اتفاق ناگواری به اندازه ی مردم عادی برای هنرمندان نیز سخت و ناگوار خواهد بود ولی واكنش نشان دادن به آن زمان می برد و لزوما هنرمند نباید در آن واحد به آن اتفاق واكنش نشان دهد.
خبرنگار بخش تجسمی ایسنا پیش تر با وحید سالمی ـ عکاس خبری ـ درباره فعالیتهای وی در دوران شیوع کرونا، تاثیر تصاویری که در مواقع بحرانی به ثبت می رسند در تاریخ و تاثیرات وضعیت بوجود آمده از ویروس کرونا در دنیای عکاسی صحبتی داشته است.
اکنون پای صحبت های کوروش ادیم ـ عکاس ـ نشستیم تا از فعالیتهای وی در این مدت و نظرش درباره موضوعات بالا آگاه شویم.
در قرنطینه خطاطی کردم
ادیم در ابتدا درباره فعالیت هایش در دوران قرنطینه عنوان می کند: در مدت قرنطینه از فروردین تا اواسط اردیبهشت به جای تخصصم که عکاسی بود، به خطاطی که یکی از علاقه مندی های قدیمی من است و حدود ۳۰ سال پیش به آن می پرداختم، رجوع کردم. به صورت کلی در مدت قرنطینه نه توانستم کتاب بخوانم و نه اثر تجسمی خلق کردم، تنها به خوشنویسی پرداختم. البته قبل از شیوع ویروس کرونا، در سال ۹۸ گاهی به آثار خطاطی اساتید قدیمی و جدید رجوع می کردم و خودم هم قلم به دست می گرفتم و گذری به علاقه مندی قدیمی ام می زدم. دوران قرنیطنه وضع عجیبی برای همه و بود و من در این ایام خیلی درگیر خودم شده بودم، ولی خطاطی کردن در این مدت احساس خوبی به من می داد و از استرس و نگرانی مرا دور می کرد.
از او سوال می نماییم که آیا هنوز هم عکس خاصی درباره وضعیت حاضر به ثبت نرسانده است؟ می گوید: نه هیچ تولیدی نداشتم. قرار بود در اردیبهشت در گالری «ثالث» نمایشگاه مفصلی از کتاب های عکاسی که به صورت دستی درست کرده و یک سال روی آن کار کرده بودم، داشته باشم که به دلیل شیوع این بیماری لغو شد. البته به احتمال زیاد نمایشگاهم را در پاییز برگزار خواهم کرد. در این مدت تنها ادامه پروژه ای که قرار بود در اردیبهشت به نمایش بگذارم را به انجام رساندم. معمولا اینگونه هستم که وقتی اتفاقی درگیری عمومی ایجاد می کند، مرا خیلی برای فرایند آفرینش تحریک نمی نماید. دوست دارم آن اتفاق تا حدودی مرا جذب نماید، در وجودم نفوذ کند و سپس به خلق اثر بپردازم که این امر زمان می برد.
کرونا در هنر عکاسی چه تأثیراتی خواهد داشت؟
ادیم در پاسخ به سوال بالا اظهار می کند: این امر همانند تأثیراتی است که از دست دادن عزیزی می تواند برای یک عکاس داشته باشد؛ چونکه بطور قطع صدمه بزرگی برای او به همراه خواهد داشت. ولی نمی دانم آیا این اتفاق تأثیری در نگاه عکاسی او خواهد داشت یا نه؟ به هر حال می دانیم که شیوع این بیماری تأثیراتی در اقتصاد و سیاست داشته است. ولی معتقدم تاثیر چنین اتفاقی برای یک آفریننده، در صورتیکه فرد عمیقی باشد، بلافاصله نخواهد بود. چونکه تاثیر این بحران بر هنرمند مانند فروشنده بازار نیست که بخواهد محصول خویش را به صورت اینترنتی عرضه نماید.
او ادامه می دهد: خیلی دوست ندارم بر مبنای اتفاقات روز، اثری را تولید کنم. گاهی آنقدر تأثیرات برخی اتفاقات کلیشه ای و سطحی است که اصلا تمایلی به پرداختن به آنها ندارم. البته هنرمندانی هستند که به سرعت از اتفاقات روز تاثیر می گیرند و آثاری در آن راستا خلق می کنند.
مثلا رضا براهنی در کتاب خود درباره نقد ادبیات شعر به نام «طلا در مس»، درباره سهراب سپهری می گوید که «او بچه بودای اشرافی است، پاهای خویش را در آب گذاشته و در هپروت سیر می کند و چرا نباید متعهد باشد؟» ولی سال ها بعد این نظر او تغییر می کند. هنر محصول سفارش نیست. آیا اگر هنرمندی وسط معرکه کرونا به آن نپردازد گناه کرده است؟ آیا این امر به این مفهوم است که او متعهد نیست؟ چون امکان دارد به این منظور تلقی شود و برخی در این بین حتی به هنرمندی که به سرعت عکس العمل نشان نمی دهد، حمله کنند و مثلا بگویند این بیماری جان افراد زیادی را گرفته، به اقتصاد لطمه زده و مردم را گرفتار کرده است و الان تو در حال خطاطی شعر خیام هستی؟
ادیم همینطور در ادامه این بحث را مطرح می کند که امکان دارد چنین بحرانی در آینده تأثیراتی در کارهایش داشته باشد و اضافه می کند: هم اکنون ایده تولید مجموعه ای در ذهنم در حال شکل گرفتن است ولی بلافاصله و مستقیم نخواهد بود. می خواهم به خودم فرصت بدهم که ایده و حس و حال خوبی در وجودم رسوب کند تا اثری خلق کنم. بالاخره هنرمند هم مانند دیگر افراد شاد و ناراحت می شود و اتفاقاتی که در جامعه رخ می دهد در وجود او هم رسوب می کند.
کوروش ادیم
منبع: سایت رسمی سیامك یزدانجو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب