با نگاهی به عكس های مینیمال یك هنرمند
کمتر، بیشتر است!
سایت رسمی سیامک یزدانجو: «مینیمالیسم»؛ سبکی که این روزها در دنیایِ هنرهای تجسمی در عکاسی، سینما و نقاشی از جانبِ هنرمندان مورد توجه قرار گرفته و حتی مردم نیز با دل بستن به این سبک، زندگی خودرا هرچه بیشتر به سمتِ سادگی و مینیمال بودن سوق داده اند. سبکی که در کنارِ سادگیِ بی حد و حصرش فاقدِ نمادگرایی است.
به گزارش خبرنگار بخش تجسمی ایسنا، دنیایِ عکاسی به مثابه سرزمین عجایبی است که با گذرِ زمان رفته رفته دچارِ تغییراتی شده که ارتباط آن با سایرِ رشته ها همچون نقاشی و سینما را پررنگ تر کرده است.
در همین راستا از یک سو گسترشِ تک عکس به مجموعه ای از عکس ها ارتباطِ میان عکاسی و سینما را پررنگ کرده و از طرفی دیگر سادگیِ قاب هایی که در سبکِ مینیمال به ثبت رسیده اند، ممکنست یک تابلویِ نقاشی را برای مخاطب تداعی کند. در قرن بیستم و درست بعد از جنگ جهانی دوم، جهان با تغییراتِ گسترده ای در حوزه هایِ فلسفی، هنری، سیاسی و اجتماعی مواجه گردید و نظریه هایی جدیدی در زمینه هایِ مختلف بروز و ظهور پیدا کردند. بدین سان تمامی اصول مدرنیسم به چالش کشیده شد و از دلِ این چالش سبکی جدید با تأکیدِ بر نقشِ مخاطب به جایِ مولف متولد شد: «مینیمالیسم»
سبکی فاقدِ نماد، پیچیدگی، اصولِ تاریخی، سیاسی، اجتماعی و... ؛ به عبارتی دیگر آنچه شما در زمره یِ آثار در رابطه با سبکِ «مینیمالیسم» مشاهده می کنید، همان چیزِ ساده ای است که پیشِ رویِ دیدگانتان قرار دارد. در زمینه یِ نقاشی این سادگی شاید شاملِ خطوط ساده و اشکال هندسی باشد، در عکاسی شاملِ قابی خلوت و ساده.
آنچه در ادامه مشاهده می کنید، تصاویری متعلق Hengki Koentjoro است که در سبکِ «مینیمال» به ثبت رسیده اند. هنگکی کونتجورو عکاسِ متولد ۱۹۶۳ است که با کاوش در نور و سایه عکس هایِ سیاه و سفیدی ثبت کرده که سکوتِ سادگی را فریاد می زنند:
منبع: سایت رسمی سیامك یزدانجو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب