سلفی هایی که قرن ها قبل خلق شد

سلفی هایی که قرن ها قبل خلق شد

به گزارش سایت رسمی سیامک یزدانجو، با این که آینه ها مدت ها پیش ساخته می شدند، اما در دوران رنسانس بود که آینه های ارزان تر و با کیفیت تر وارد بازار شدند و این یکی از بهانه هایی بود که هنرمندان را به خلق خودنگاره تشویق کرد.


به گزارش سایت رسمی سیامک یزدانجو به نقل از ایسنا، خودنگاره ها همچون آینه ای عمل می کنند که ذهن هنرمند را آشکار می کنند. با وجود چنین آثار هنری، بعد از گذشت چندین قرن و دهه می توانیم ببینیم هنرمندان خود را چطور در دیدگان مخاطبان به نمایش می گذاشتند. در ادامه با منتخبی از خودنگاره های مشهور آشنا می شوید:

«آلبرشت دورر»


این نقاشی مشهور دومین خودنگاره «آلبرشت دورر» به حساب می آید. او با پوشیدن کت خز گرانبهایی، مخاطبان را مجذوب خود می کند. در سمت چپ این نقاشی، امضای او به همراه تاریخ خلق این اثر هنری را می بینیم. در سمت راست آن هم عبارتی وجود دارد که این هنرمند خلق این خودنگاره در بیست و هشت سالگی اش را اعلام نموده است.
کت مجلل «دورر» به جایگاه اجتماعی بالای او اشاره دارد، اما مهم ترین نکته در این خودنگاره نگاه خیره او و حالت دستانش است که تا حدی یادآور نقاشی مشهور «سالواتور موندی» است.

«رافائل»


هنرمندان رنسانس در ایتالیا دوست داشتند خودشان را در نقاشی های شلوغ بگنجانند. در واتیکان، چهره رافائل در کنار فیلسوفان به تصویر کشیده شده است. در فرسکو «مکتب آتن» اثر «رافائل»، واقع در «موزه های واتیکان»، افلاطون و ارسطو در رابطه با ابدیت بحث می کنند. با این وجود در سمت راست این نقاشی، چهره «رافائل» را می بینیم که مستقیما به مخاطبان خیره شده است. در مجموع، در نقاشی هایی که تعداد نفرات زیاد است، شخصی که مستقیما به مخاطب خیره شده است، معمولاً خود نقاش است.

«رامبرانت»


این خودنگاره یکی از آخرین آثار «رامبرانت» به حساب می آید و به سال ۱۶۵۹ یعنی ۵۳سالگی این هنرمند بازمی گردد. «رامبرانت» در آن زمان، مقطع دلپذیر زندگی را سپری می کرد. این هنرمند به راستی استاد چیره دست در هنر خودنگاره محسوب می شد. وی در مجموع حدود ۱۰۰ اثر هنری همچون تابلو نقاشی و طراحی خلق کرد.
وی در این خودنگاره، خویش را صادقانه به تصویر کشیده است و حتی کوچک ترین چروک ها را هم به معرض نمایش گذاشته است.

«دیه گو ولاسکز»


«ندیمه ها» بعنوان اثری هنری به حساب می آید و در عین حال یک خودنگاره است. در قسمت جلویی نقاشی، «مارگاریتا» و دو ندیمه ملکه به تصویر کشیده شده اند. در سمت چپ نقاشی هم «ولاسکز» بعنوان نقاش دیده می شود. در آن زمان، «ولاسکز» نقاش نخست دربار اسپانیا بود؛ موقعیتی که کسب آن برای هنرمندان افتخار بزرگی بود. با این وجود، «ولاسکز» با گنجاندن تصویر خود در میان اعضای سلطنتی، تصمیم جسورانه ای گرفت.
تابلو نقاشی «ندیمه ها» یکی از مشهورترین شاهکارهای تاریخ هنر و یکی از مرموزترین شاهکارهای هنری محسوب می شود. ترکیب مبهم این نقاشی سوالات بسیاری را در ذهن بیننده به وجود می آورد. ازاین رو «ندیمه ها» یکی از تابلوهای نقاشی است که در میان تابلوهای نقاشی غربی به شکل گسترده مورد بررسی و تحقیق قرار گرفته است.

«انجلیکا کافمن»


در قرن هجدهم میلادی بعضی از هنرمندان زن تلاش کردند به جایگاه برابر با همکاران مرد برسند. یکی از هنرمندان زن ««انجلیکا کافمن»(Angelica Kaufmann)، نقاش سوئیسی بود که به همراه «Mary Moser» تنها اعضای اصلی زن آکادمی سلطنتی بریتانیا محسوب می شدند.
این دو زن به ندرت در پرتره ها دیده می شوند و «کافمن» در خودنگاره بالا خویش را در چارچوب یک هنرمند به تصویر کشیده است.

«گوستاو کوربه»


در این نقاشی یک اشراف زاده را می بینیم که به همراه خدمتکار و سگش با «گوستاو کوربه» نقاش فرانسوی در اطراف روستا ملاقات کرده است. در نقاشی «سلام آقای کوربه» می بینیم که چطور این هنرمند دوست داشت خویش را به عموم مردم نشان دهد. در این نقاشی «کوربه» بعنوان مرد مستقلی به تصویر کشیده شده است که لوازم نقاشی به همراه دارد و می تواند در هر مکان توقف کند و طبیعت را نقاشی کند. او مرد ساده ای است که لباس ساده ای به تن دارد و پای پیاده عازم مقصد شده است.

«آرنولد بوکلین»


«بوکلین» در این نقاشی به دنبال میراث یک هنرمند است. در پس زمینه این نقاشی، اسکلتی را می بینیم که تلاش دارد با ویولنی که فقط یک زه دارد، ساز بنوازد. «بوکلین» در نقاشی به نحوی به تصویر کشیده شده است که گویی برای گوش دادن به نوای موسیقی دست از کار کشیده است. این اسکلت در حقیقتا نمادی از مضمون «memento mori» است که در لاتین به معنای «یادآور مرگ» است و برای به تصویر کشیدن فانی بودن طبیعت هر چیز در جهان، بارها در هنر مورد استفاده قرار گرفته است. اما «بوکلین» از مرگ هراسی ندارد. او می داند بعد از مرگ هم آثار هنری که از خود بر جای گذاشته، ردی از وجود وی در این جهان خواهند بود.

«وینسنت ون گوک»


این هنرمند هلندی یکی از مشهورترین هنرمندان فعال در حوزه خلق خودنگاره است. او بیشتر از ۴۳ نقاشی و طراحی در مدت ۱۰ سال خلق کرد. «ون گوگ» در خیلی از این نقاشی ها حال و هوای خود در گذر زمان را به تصویر کشید. این نقاشی یکی از آخرین خودنگاره های «ون گوگ» است که در زمان حضور وی در آسایشگاه خلق شده است.

«تامارا د لمپیکا»


«تامارا د لمپیکا» هنرمند لهستانی است که نماد زن مدرن در دهه ۲۰ میلادی است. «تامارا در بوگاتی سبز» برای قرار گرفتن در جلد یک مجله آلمانی سفارش داده شد. «د لمپیکا» با بهره گیری از سبک «آرت دکو» خویش را بعنوان یک زن مستقل به تصویر کشیده است. رانندگی کردن وی در این نقاشی نماد دیگری از استقلال اوست چونکه در دهه ۲۰ میلادی به ندرت زنان می توانستند رانندگی کنند.





منبع:

1401/09/15
12:02:52
5.0 / 5
450
تگهای خبر: ساز , موسیقی , نمایش , هنر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)

تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب
لطفا شما هم نظر دهید
= ۳ بعلاوه ۳
سیامک یزدان جو
موضوع های سایت رسمی سیامك یزدانجو