ساز ناکوک نظارت و فرهنگ روایت لغو ناگهانی و برگزاری باردیگر فستیوال کاوان
به گزارش سایت رسمی سیامک یزدانجو، فستیوال موسیقی و هنر «کاوان» که قرار بود از ۲۵ مهر تا ۲ آبان در فضای باز قشم برگزار شود، با وعده ی حضور ۲۸ گروه موسیقی از نقاط مختلف ایران، بعنوان یکی از مهم ترین گردهمایی های هنری سال معرفی گردید.
اما در اولین شب اجرا، قبل از آنکه صدای نخستین ساز به گوش مخاطبان برسد، مأموران انتظامی وارد محوطه شدند، سیستم های صوتی جمع آوری شد و برنامه به صورت ناگهانی متوقف گردید. هیچ اطلاعیه رسمی منتشر نشد و سکوت سنگینی جای صحنه ی پرشور و هیجان هنرمندان و مخاطبان را گرفت؛ سکوتی که بالاتر از هر چیزی، پرسش های جدی در رابطه با ی مدیریت، هماهنگی و جایگاه نهادهای فرهنگی و امنیتی برمی انگیزد. هرچند در ادامه و برپایه خبری که حسین امیرتیموری، فرماندار قشم در اختیار تسنیم گذاشت، مشخص شد که این فستیوال از امشب (شنبه ۲۶ مهر) تا دوم آبان ماه به میزبانی قشم برگزار می شود. با این وجود، این رخداد، تکرار نمونه های مشابه است.
پیش تر، فستیوال «کوچه» در بوشهر نیز با شرایطی مشابه مواجه شد؛ رویدادی که با مجوز رسمی برنامه ریزی شده بود، اما چند روز قبل از آغاز، کنسل شد و موجی از سردرگمی و اعتراض میان هنرمندان و مخاطبان ایجاد کرد. این تکرار مکرر، نشان میدهد که سازوکار صدور و اجرای مجوزها علیرغم قوانین رسمی، با خلأها و ناهماهنگی های ساختاری روبه رو است و پرسش های جدی در رابطه با ی مسئولیت و پاسخگویی نهادها به وجود می آورد.
بابک رضایی، مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در گفت و گو با رسانه ها تصریح کرده بود: «در شش ماه گذشته هیچ کنسرت دارای مجوزی لغو نشده است.»
اما آن چه در قشم رخ داد، نشان دهنده فاصله ای آشکار میان سیاستهای اعلام شده و واقعیت اجرائی است. سوالی که مطرح می شود، نه تنها در رابطه با ی یک رویداد خاص، بلکه در رابطه با ی کل نظام مجوزدهی فرهنگی است: وقتی مجوزها قانونی و معتبر هستند، چه نیرویی و با چه اختیاراتی می تواند اجرای یک فستیوال رسمی را متوقف کند؟
تحلیل های میدانی و منابع خبری نشان می دهند که دخالت نهادهای امنیتی و شوراهای تأمین استان، در کنار موازی کاری میان نهادهای مختلف، نقش تعیین کننده ای در توقف ناگهانی برنامه داشته است. این ناهماهنگی ساختاری، گاه به توقف اجراهای دارای مجوز و اختلال در جریان قانونی فعالیتهای فرهنگی منجر می شود و شکافی عمیق میان سیاستهای اعلام شده و واقعیت اجرایی به وجود می آورد.
پیامد فرهنگی چنین تصمیم هایی، فراتر از لغو چند اجراست؛ اعتماد هنرمندان و جامعه فرهنگی به سیستم مجوزدهی تضعیف می شود، انگیزه برای برنامه های مستقل کاهش پیدا می کند و مخاطبان از تجربه ی فرهنگی محروم می شوند. ادامه یافتن چنین روندی می تواند بشکل غیرمستقیم به سنگ اندازی در راه سیاستهای فرهنگی و هنری دولت تعبیر شود و ثبات نهادهای مسئول را زیر سؤال ببرد.
مسئله ی دیگری که برجسته است، خطرات طولانی مدت چنین اقدامات ناگهانی است. وقتی تصمیمات بدون اطلاع رسانی شفاف و بدون چارچوب مشخص اتخاذ می شوند، نه تنها برنامه ریزی طولانی مدت هنرمندان مختل می شود، بلکه جریان عمومی فرهنگ و هنر نیز گرفتار سردرگمی و رکود می گردد. این نوع توقف ها، بخصوص در فضاهای فرهنگی مستقل، می تواند انگیزه ی خلاقیت را کم کند و اعتماد جامعه به نهادهای رسمی را متزلزل کند؛ نتیجه ای که هم به ضرر دولت و هم به ضرر جامعه فرهنگی است.
فستیوال هایی مانند «کاوان» فرصت هایی برای گفت و گو، هم افزایی و نمایش تنوع فرهنگی ایران هستند؛ رویدادهایی که با رعایت قوانین و احترام به حساسیت های محلی، اعتماد عمومی را تقویت و تجربه ی فرهنگی جامعه را غنی تر می کنند. توقف ناگهانی این جریان ها، آشکارکننده ی خلأ جدی در هماهنگی میان نهادهای فرهنگی و تصمیم گیرندگان محلی است و ضرورت بازنگری فوری سازوکارهای اجرایی را نشان میدهد.
اکنون بالاتر از هر زمان دیگری، لازم است که نهادهای مسئول در سطح ملی و محلی، با یکدیگر هماهنگ شوند و سازوکاری شفاف، پایدار و قابل اتکا برای برگزاری رویدادهای فرهنگی ایجاد کنند؛ سازوکاری که هم شأن قانونی رعایت شود و هم هنرمندان با اطمینان بتوانند در راه خلق و اجرا گام بردارند، بدون ترس از موانع ناگهانی، تصمیمات سلیقه ای یا موازی کاری نهادهای مختلف. تنها در چنین فضایی است که موسیقی و هنر می توانند آزادانه جریان یابند و جامعه فرهنگی، با اعتماد و انگیزه، به سمت رشد و تنوع حرکت نماید.
منبع: siamakyazdanjoo.com
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب