علی اكبر شكارچی: چون درخت به بار نشسته، خودم را تكان می دهم
به گزارش سایت رسمی سیامك یزدانجو علی اكبر شكارچی ـ نوازنده و استاد كمانچه نوازی ـ در مراسم رونمایی از كتاب خود، چنین اظهار نمود: تصمیم گرفتم آنچه می دانم را اینجا جا بگذارم و با خودم به دنیای دیگر نبرم. می خواهم درست همانند درختی كه به بار نشسته خودم را به شدت تكان بدهم.
به گزارش سایت رسمی سیامك یزدانجو به نقل از ایسنا، مراسم رونمایی از مجموعه روش نوین آموزش كمانچه نوازی اثر علی اكبر شكارچی در دو جلد و با عنوان «ارغوان» بامداد روز دوشنبه (۷ مرداد ماه) در دفتر موسیقی اجرا شد.
در ابتدای مراسم شكارچی در سخنانی ضمن تشكر از افرادی كه او را در انتشار این مجموعه صوتی و تصویری همراهی كرده اند، اظهار نمود: انجمن موسیقی مثل یك خانواده عمل می كند و در عین اینكه درگیر برگزاری جشنواره های مختلف است، با شوق و درست همانند برادرانی كه دست به دست هم داده اند تلاش می كنند برای موسیقی كشور سنگ تمام بگذارند و آنچه شایسته موسیقی كشور است را انجام بدهند.
او با تاكید بر اهمیت توجه به آموزش در حوزه موسیقی و با اشاره به اینكه آموزش حیاتی ترین بخش موسیقی است كه مرجع و منبع می شود، اشاره كرد: من این نیاز را احساس كردم و به همین خاطر ردیف های میرزا عبدالله را به نام «چراغ افروخته» ضبط كردم. در مجموع تصمیم گرفتم آنچه می دانم را اینجا جا بگذارم و با خودم به دنیای دیگر نبرم. می خواهم درست همانند درختی كه به بار نشسته خودم را به شدت تكان بدهم؛ چون به داشته ها و تجربیات خودم ایمان داشتم تصمیم گرفتم مجموعه «ارغوان» را به صورت صوتی و تصویری انجام دهم. نزدیك به ۱۰۴ میلیون، هزینه كار شده است. این پروژه نیز همانند پروژه «چراغ افروخته» در خانه ما انجام شد و با وجود تمام مشكلات و سختی هایی كه داشتیم آنچه برای ما ماند این بود كه با خوشی و خوبی توانستیم این كارها را پیش ببریم.
شكارچی با اشاره به اینكه پروژه «ارغوان» ۱۰ سال به طول انجامید، درباره ی ساختار این مجموعه آموزشی تصریح كرد: در دنیای امروز صوت و تصویر در كنار هم در حوزه آموزش حرف اول را می زنند و بر همین مبنا هم تصمیم گرفتیم برای آموزش بهتر و باكیفیت تر در مجموعه «ارغوان» صوت و تصویر را در كنار هم داشته باشیم.
این نوازنده موسیقی، با اشاره به اینكه نیاز به آموزش موسیقی به شدت وجود دارد، تصریح كرد: من ۵۰ سال تجربه آموزش دارم و آرزو می كنم آثار تمام استادان موسیقی ضبط شود تا برای همیشه ثبت گردد و به یادگار بماند؛ البته كه كار دشواری است و باید از سمت نهاد خاصی صورت بگیرد و طبیعتا نیاز به بودجه دارد.
شكارچی در ادامه صحبت های خود بر ضرورت توجه به موسیقی نواحی و دستگاهی در عین توجه به موسیقی مدرن اصرار كرد و اظهار داشت: موسیقی از سویی دوران مدرن را می گذارند و همزمان موسیقی محلی و دستگاهی نیز كار خودش را می كند. در تمام این سال ها موسیقی مدرن یا نت نوازی و موسیقی شفاهی و دستگاهی بطور موازی آموزش داده شده اند و هیچ كدام هم نتوانستند بر دیگری غلبه كنند. من فكر می كنم هر دو موسیقی شیوه های درخشنده ای دارند.
او با اشاره به اینكه تكنیك های یادگیری موسیقی دستگاهی و نواحی در یادگیری بسیار مهم می باشد، اظهار نمود: برای خلق آثار جدید باید خلاقیت و پرورش اندیشه صورت بگیرد. ما برای داشتن خلاقیت هیچ راهی نداریم جز آنكه به سرمایه ای كه از سال های گذشته با تمام فراز و نشیب ها به دست ما رسیده، دقت نماییم. تمام موسیقی های نواحی دارای اندیشه نهفته ای هستند كه هیچ كجا نمی توان نمونه آنرا پیدا كرد. اگر از این موسیقی ایراد می گیریم باید بدانبم كه عیب از ما است كه نمی توانیم از این منبع درخشان و جوشان استفاده نمائیم. موسیقی نواحی ما بكر و دست نخوره است و عیب از ماست كه خلاق نیستیم.
شكارچی با اشاره به اینكه خیلی از كسانی كه نقد می كنند اصلا موسیقی نواحی را نشنیده اند، اظهار داشت: در دوران قبل از انقلاب موسیقی كاباره ای اوج گرفته بود، اما پس از انقلاب به صورت كامل از بین رفت و موسیقی مردم در آن دوران از همان موسیقی قدیمی دوران قاجار كه الان هیچ كسی آنرا قبول ندارد، تامین شد.
این استاد موسیقی همین طور اعلام نمود كه پروژه صوتی دیگری را اخیرا به انتها رسانده است. در این مجموعه ۶۰ آهنگ محلی در چارچوب صوت و كتاب معرفی شده است.
اهالی موسیقی روی سكوت می نویسند
در ادامه یونس شكرخواه، روزنامه نگار پیشكسوت و استاد علوم ارتباطات كه برادرش فرامرز شكرخواه از شاگردان علی اكبر شكارچی بود، در سخنانی خطاب به خبرنگاران از ضرورت داشتن نگاه عمیق به سوژه ها سخن گفت.
او اظهار نمود: سال ها روزنامه نگاری كردم و وقتی استاد گفت خودم را تكاندم و بعد بغض كرد، با گوشت و پوست و استخوانم حس كردم كه چه بر او گذشته است. وقتی انسان حس می كند می خواهد برود، فكر می كند كه باید چیزی از خودش بجای بگذارد. كار ما روزنامه نگاران با كلمه است. ما كاغذی داریم كه روی آن می نویسیم و خودكاری كه دستمان است؛ اما كار آنهایی كه نت می نویسند و در خلوتشان می نوازند، كلمه نیستند و روی سكوت می نویسند. خوب گوش كنید. اینها می توانند سخت ترین دل ها را باز كنند.
شكرخواه افزود: ما روزنامه نگاران در بیشتر جهان استاد شده ایم خبرها را قربانی نماییم و رویدادهایی كه بیرون جاری هستند، یك دفعه ثبت نماییم و فكر نماییم كه دیگر تمام شده اند. بیاییم برای كارهایی از این دست، كوتاه نبینیم و آنها را در جریان ببینیم. یك دفعه عمیق شویم، ادای دین نماییم و به یك خبر بسنده نكنیم. ما باید دنیای سوزه هایمان را ببینیم و دنیا را به یك كوچه بن بست برای فردا تبدیل نكنیم.
در ادامه حسن دولت آبادی كه بعنوان شاعر با مجموعه «ارغوان» همكاری داشته است نیز در سخنانی تصریح كرد: این روح بلند استاد شكارچی همانند مسئولیت پذیری انسانی است كه می خواهد هویت ایرانی فراموش نشود. آن هم در زمانی كه همه چیز را می توان معامله كرد و قمیت مردم هم بسیار ارزان شده است. من در كشور خودم به آقای شكارچی افتخار كنم و می بینیم كه این مرد فقط می خواهد ببخشد. افتخار می كنم كه ایرانی ام، وقتی یك ایرانی مثل آقای شكارچی وجود دارد. افتخار می كنم جزو جامعه هنری هستم، وقتی آقای شكارچی جزو آن جامعه هنری است. بخش مهمی از عمر من گذراندن وقت در كنار افرادی مثل آقای شكارچی بوده است.
به گزارش سایت رسمی سیامك یزدانجو به نقل از ایسنا، مجموعه «ارغوان» شامل دو جلد كتاب و چهار دی وی دی تصویری است كه تمام قطعه های حاضر در كتاب به صورت تصویری و با نوازندگی و آواز علی اكبر شكارچی و تنبك نوازی و همخوانی آساره شكارچی برای هنرآموزان روایت شده است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب