قاسم افشار:
انگار موسیقی ما سرطان گرفته است!
قاسم افشار خواننده موسیقی پاپ بر این باور است که «موسیقی ما به نقطه ای رسیده که انگار سرطان گرفته است.»
به گزارش سایت رسمی سیامک یزدانجو به نقل از ایسنا، قاسم افشار خاطرنشان کرد: در زمان های گذشته خوانندگان زحمات زیادی می کشیدند، بی مهری هایی در آن موقع مانند ممیزی های سختگیرانه و امثال آن وجود داشت که اگر کاری قرار بود شنیده شود باید از هزاران فیلتر رد می شد تا مجوز بگیرد.
او که با برنامه «استودیو هشت» رادیو نمایش گفتگو می کرد، افزود: البته در آن زمان موسیقی ها و شعرها بسیار سالم بودند اما هم اکنون بخش کوچکی از موسیقی ما حالش خوب است و بخش اعظم آن حال خوبی ندارد. از نظر من هرچیزی به زمانِ خوبش، خوب است و یک صدا، یک خواننده و حتی یک بازیگر، هیچگاه قدیمی نمی گردد اما متاسفانه در این روزگار، به خصوص این ۶، ۷ سال گذشته، در کشور ما به سادگی هر صدایی با جنس خوب یا بد، شنیده می شود. حتی بعضی اوقات کلِ پکیج بد است یعنی صدا خوب نیست، شعر و ملودی هم بسیار ضعیف هستند و همین می شود که امروز، موسیقی ما به نقطه ای می رسد که انگار سرطان گرفته است.
افشار همینطور درباره فعالیت خود اظهار داشت: من از دهه ۷۰ خوانندگی را شروع کردم اما از سال ۷۶ که موسیقی پاپ شکل گرفت این کار را به صورت رسمی، به این مفهوم که از زمانی که وارد تلویزیون شدم، ادامه دادم.
او درباره ترانه «وقف پرنده ها» که نخستین کارش بود، خاطرنشان کرد: من در آن زمان در واحد موسیقی تست صدا دادم و پس از آن ۱۱ ماه طول کشید تا به من اجازه خواندن دادند و ازاین رو توانستم ترانه وقف پرنده ها را که شعری از آقای محمدعلی شیرازی، ملودی اکبر آزاد و تنظیم بهروز صفاریان بود را اجرا کنم.
وی ادامه داد: برای اجرای این ترانه که نخستین کارِ حرفه ای و جدی ام بود، هم خیلی استرس داشتم و هم اینکه بسیار خوشحال بودم و آن روز برایم روز خیلی قشنگی بود و از آن قشنگ تر این بود که فردای آن روز، کارم از شبکه های تلویزیونی و رادیویی پخش می شد.
افشار درباره علایق پنهانش اظهار داشت: حنجره و بافت صدای من، گرایش سنتی نداشت و از همان ابتدا در سن ۱۶، ۱۷ سالگی که آغاز به خواندن کردم، همیشه فکر می کردم که صدایم به موسیقی پاپ گرایش دارد و البته در آن زمان تصور نمی کردم که روزی خواننده پاپ شوم.
افشار افزود: من وقتی ۱۶ سالم بود یک موتور داشتم که آنرا فروختم و با پولش برای خودم یک ارگ خریدم و چون کار با آنرا بلد نبودم حدود یکی، دو سال فقط در اتاقم بود و نگاهش می کردم و وقتی هم که تصمیم گرفتم آنرا به صدا دربیاورم، چون نواختن آنرا بلد نبودم، صداهای ناهنجاری تولید می کردم و ازاین رو هرچند که خانواده با کار موسیقی من مخالف نبودند اما آن صداها و حتی خوانندگی من سبب اذیتشان می شد حتی گاهی اوقات که برای دوستانم ترانه می خواندم، به من می خندیدند و همین خنده ها سبب شد تا من جدی تر به خوانندگی فکر کنم و من از همان زمان تا وقتی که وارد تلویزیون شدم، بدون هیچ آموزش و استادی، خودم روی صدای خودم کار کردم.
منبع: سایت رسمی سیامك یزدانجو
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب