گفت وگو با یك خواننده اپرا
اشتباهات رایج درباره خوانندگی
به گزارش سایت رسمی سیامک یزدانجو یک کارشناس آواز و خواننده اپرا درباره معیارهای لازم برای خواننده شدن می گوید: سال ها با افراد زیادی روبرو شدم که به آواز خواندن علاقمند بودند ولی باور غلطی در آنها نهادینه شده بود که استعداد و یا صدای ویژه ای ندارند. برخلاف باور عوام که زنگ صدا و استعداد را مهم ترین اصل برای آموزش آواز می دانند، اصلی ترین خاصیت برای یک خواننده یادگیری، کسب مهارت ها و تکنیک های آوازی است.
به گزارش سایت رسمی سیامک یزدانجو به نقل از ایسنا، مهبد متدین روحی ـ خواننده اپرا، نوازنده پیانو و سنتور ـ در ادامه صحبت های بالا اظهار داشت: تکنیک آوازی مطلقا به مدلول سبک موسیقی نبوده و یک خواننده حرفه ای می تواند با تکنیک صحیح هرگونه سبکی که آموزش دیده و علاقمند است را اجرا نماید. بزرگ ترین اشتباه بیشتر افراد در سراسر دنیا، اهتمام در تقلید صدای پدر و مادر از سنین کودکی تا جوانی است که در طولانی مدت موجب می شود تارهای صوتی لطمه دیده و همین طور شخص الگوی گفتار اشتباهی پیدا کند.
او که در اسپانیا تحصیل می کند، در ادامه درباره انواع صداها بیان کرد: صداها به هفت بخش تقسیم می شوند که البته هر بخش شامل حداقل سه زیر شاخه است. صدای خانم ها (از زیر به بم): سوپرانو - متزو سوپرانو - کنترآلتو و صدای آقایان (از زیر به بم): کنتراتنور - تنور - باریتون - باس است.
این هنرمند درباره عواملی که موجب تفاوت صداها می شود، اظهار داشت: عوامل بسیار زیاد و متفاوتی وجود دارد که موجب می شود انسان ها در هر یک از این بخش ها جای بگیرند. مهم ترین عامل ژنتیک است که شامل جنسیت، طول تارهای صوتی، قد و استخوان بندی است، به این صورت که هر چقدر تارهای صوتی بلندتر باشند صدا بم تر و هرچقدر کوتاه تر باشند، صدا زیرتر می شود. همین طور بیشتر افرادی که قد بلندتری دارند و یا از چهارچوب بدنی درشت تری برخوردار می باشند به سبب بزرگ تر بودن ریه ها صدای بم تر و عمیق تری دارند.
او افزود: عوامل بسیار زیادی در نوع صدا تاثیر دارد که از تعدادی از اصلی ترین ها می توان به الگوی گفتار، زبان مادری، سن، آب و هوا، تغذیه، ورزش و شرایط اقلیمی محل زندگی اشاره نمود. جنس صدا در شخص ثابت نیست و می تواند به مرور زمان و یا تغییر هر یک از عوامل مذکور تغییر کند. بطور معمول تغییر جنس صدا در آقایان تا سن ۲۵ سالگی و خانم ها تا ۲۲ سالگی بسیار سریع و زیاد است، بدین سبب دانستن جایگاه صدایی تا این سنین امکان پذیر نبوده و عملا بیهوده است.
این خواننده اشاره کرد: برای پی بردن به نوع صدا بسیار مهمست بدانیم همه انسان ها از سه جایگاه رزونانس صدا برخوردار می باشند که شامل صدای سینه (نت های بم تر) - صدای گلو (صدایی که با آن صحبت می کنیم) - صدای سر (نت های زیر تر) است. بطور کلی نوع صدا مربوط به گستره نت هایی است که ما می توانیم اجرا نماییم.
«تمرینات اصلی تکنیک های آوازی چیست؟» او پاسخ می دهد: در تکنیک های صحیح آوازی اصلی ترین تمرین ترکیب دو صدای سینه و سر است که فرآیند ای بسیار زمان بر و پیچیده بوده و لازم است زیر نظر اساتید با علم صداسازی باشد. شروع فراگیری علم آواز از سنین کودکی و پیش از سن بلوغ بخصوص در آقایان بسیار خطرناک بوده و و اگر تحت نظارت مجرب ترین اساتید آوازی نباشد می تواند لطمه های دائمی به همراه داشته باشد؛ چونکه صدای سینه تا پیش از سن بلوغ به سبب کمتر بودن میزان تستسترون زیرتر بوده و بطور طبیعی با صدای سر ترکیب (میکس) است و نوجوان به آسانی می تواند هر قطعه ای که علاقمند است را اجرا نماید. این در حالیست که پس از سن بلوغ بین دو جایگاه صدا (سینه و سر) فاصله افتاده و شخص به هیچ وجه نمی تواند نت های موسیقی را مانند قبل اجرا کند؛ بنا بر این اهتمام در بالا بردن حجم صدا می کند که به فریاد زدن منجر می شود که یکی از اصلی ترین عوامل لطمه دیدن تارهای صوتی است.
متدین روحی درباره نخستین قدم برای فراگیری علم آواز، اظهار داشت: یادگیری تنفس صحیح و استفاده کامل از ظرفیت ریه ها است که به اصطلاح تنفس دیافراگمی نامیده می شود (دیافراگم پرده ای متشکل از عضله مخطط (ارادی) داخلی بدن است که به دنده های انتهایی و مهره ها می چسبد و قفسه سینه را از محوطه شکم جدا می کند)؛ چونکه اگر تنفس عمیق باشد در طول اجرا پرده دیافراگم پایین و ثابت بوده است، لارینکس در حالت آرامش قرار می گیرد و در نتیجه اجرائی صحیح و یک دست به وجود می آید. نحوه تنفس کامل و همایت بدن موقع آواز از تمرینات یوگا گرفته شده و همه ورزشکاران یوگا از این مهارت برخوردار می باشند. از مهم ترین وظایف یک استاد آواز آموزش تمریناتی از یوگا است تا هنرجو بتواند درک بهتری از بدن خود پیدا کند.
او افزود: قدم دوم صداسازی است. تمرینات صداسازی هیچ وقت به پایان نمی رسند و همه خواننده ها در تمام دوره حرفه ای خود این تمرینات را انجام می دهند. از تمرینات صداسازی می شود برای گرم کردن صدا در هر جلسه نیز استفاده نمود. قدم سوم شناخت جایگیری صدا در گلو و دهان است که از مرحله صداسازی بسیار پیچیده تر بوده و کاملا بستگی به خود شخص خواننده دارد. به این معنا که ممکنست در این تمرینات صدایی که خارج می شود از دید استاد صدایی صحیح باشد ولی اگر هنرجو احساس درد یا فشار داشته باشد، حتما باید به استاد اطلاع داده و تمرین تغییر کند.
این هنرمند درباره پروسه عملکرد لارینکس اظهار داشت: به این صورت است که وقتی نفس می کشیم تارهای صوتی باز، لارینکس پایین و بیرون بوده و درحال استراحت است. هنگام حرف زدن و یا آواز خواندن تارهای صوتی آغاز به باز و بسته شدن (ارتعاش) کرده و لارینکس به بالا و داخل می رود. یک خواننده حرفه ای می داند با جایگیری صحیح صدا چگونه هنگام آواز همچنان لارینکس خودرا پایین نگه دارد. در این صورت است که خواننده می تواند ساعت ها بدون هیچ مشکلی مشغول آواز باشد. تمرینات مخصوص باز و بسته شدن کامل تارهای صوتی در مراحل دو و سه بصورت مشترک وجود دارند.
او افزود: نکته ای که هنر آواز را از دیگر بخش های هنری متمایز می کند، این است که هنرجو در واقعیت در این راه تنها بوده؛ برای اینکه صدا از درون شخص خارج می شود و هیچکس قادر به دیدن فعل و انفعالاتی که درحال رخ دادن در بدن خواننده است، نیست. بنا بر این سفارش می شود حتما تحت نظر خبره ترین اساتید آواز آغاز به یادگیری این علم کنید؛ برای اینکه هرچه تجربه استاد بیشتر باشد می تواند راهنمایی های صحیح تری کند. به یاد داشته باشید که فرا گرفتن علم آواز فرآیند ای بسیار زمان بر بوده و در نهایت با ترکیب و یادآوری همه روزه همه مراحل مذکور در طولانی مدت می توانیم به صدایی صحیح، سالم و اصولی، دست پیدا نماییم.
منبع: siamakyazdanjoo.com
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب