جمعیتی كه در قاب دوربین جا نمی شوند!
به گزارش سایت رسمی سیامك یزدانجو جمعیتی هستند عاشق و دوربین به دست كه در قاب دوربین جا نمی شوند؛ جمعیتی كه با فعالیت و تلاش 2 جوان در ایام جمعه شروع شد...
از اجرای طرح كتاب گردان و كتاب جایزه دادن تا آموزش و برگزاری مسابقه عكس برتر، همه و همه توسط این دو جوان با هزینه شخصی شان انجام شده كه توانسته افراد زیادی را به این گروه جذب كنند.
محسن طاهریان، یكی از این دو جوان داستان خلق شدن این جمعیت را اینگونه تعریف می كند" دی ماه سال ۹۶ بود كه بوسیله فضای مجازی و اینستاگرام و بوسیله استوری برخی از بچه ها را در ایام جمعه دور هم جمع كردیم و این دور هم جمع شدن ها از زمانی كه "ابوالفضل" به جمع ما افزوده شد شكل منسجم تری پیدا كرد"
"اوایل ماجرا برایمان خیلی گنگ بود و این جمعیت توسط تبلیغات مجازی افزایش یافت و به سمت آموزش بلاعوض رفت، مدتی بعد متوجه شدیم كه یك اتفاق از درون ما رخ داده است كه ناخودآگاه كاری را انجام دادیم و آن این بود كه می دیدیم حدودا همه بچه ها و در واقع بچه هایی كه در عكاسی فعالیت داشتند بعد از یك سری آموزش ها رها می شوند و چیزی عایدشان نمی شد"
"ابوالفضل" دیگر لیدر گروه، آموزش هایش را در گروه جمعه های عكاسی آغاز كرد كه پویش جمعه های عكاسی جوان نام گرفته است است و این انجمن زیر نظر وزارت كشور كار می كند. این جمعیت به سه گروه تقسیم شدند؛ گروه اول روزهای سه شنبه فعالیت می كند و در خانه سمن های بنیاد ملی نخبگان مباحث نقد عكس، و پیش بینی های راجع به آینده و فعالیت هایی چون برگزاری نمایشگاه را با اعضایی كه نسبت به بقیه فعال تر و حرفه ای تر هستند، بررسی می كنند.
طاهریان به خبرنگار ایسنا توضیح می دهد: گروه دوم كارگاه متشكل از بچه هایی است كه در سطح پایین تری فعالیت می كنند؛ از نظر تعداد در گروه اول و دوم 40 یا 50 نفر اند و در گروه مقدماتی كه افراد جدید بوسیله آن گروه وارد می شوند و بچه ها را می سنجند و سطح بچه ها بررسی می شود. این داستان مرتبا طی سال ۹۷ و شروع ۹۸ اتفاق افتاده است.
حال ۱۸۰ نفر عضو این گروه شده اند و حدود 70 درصد آنها فعال می باشند و كلیت كارشان آموزش است.
ابوالفضل اَدیم، یكی از اعضای جمعیت معتقد می باشد، بعضی از افراد به دوره های آموزشی می روند و با در نظر گرفتن شكل آموزش، محیط آن و مطالب كم و زیادی كه گفته می شود یا نمی گردد، مبلغی پرداخت می شود و دوره تمام می شود اما با وجود هزینه ای كه انجام می شود -كه الان خیلی هم گران شده- و انرژی و زمان صرف شده، اما فرد آنچنان كه باید نمی تواند از این آموزش ها بهره برداری كند.
وی تعریف می كند كه از ۱۶ سالگی و در انجمن سینمای جوان بوشهر وارد عرصه عكاسی شده است؛ از همان زمان برگزاری كارگاه های آموزشی به مشكل برمی خورد و كارگاه ها و دوره های انجمن با تغییرات مدیریتی لغو می شد.
اما پویش جمعه های عكاسی خودجوش شكل گرفته و انتظاری برای دریافت كمك از بخش های مختلف نداشته است. هدف این بود كه عكاسانی جذب گروه شوند كه دوره های عكاسی را تمام كرده اند و یا اصلا دوره نرفته اند و تنها علاقمند هستند به نحوی عكاسی را در خود پرورش دهند.
ابوالفضل می گوید: شیوه كار جمعه های عكاسی پس از مدتی به شكلی شد كه هر هفته اساتیدی می آمدند و درباب محورهای مختلف، تجهیزات عكاسی و یا ژانرهای مختلف توضیحات ارائه می دادند. پس از مدتی به این نتیجه رسیدیم كه هدف گذاری طولانی مدت انجام دهیم و نخستین هدف، برگزاری یك نمایشگاه در سال 97 بود كه در مهرماه ۹۷ از خروجی كار اعضای انجمن برپا شد.
پس از آن هدف بر این قرار گرفت كه در كنار آموزش ماهیت و خوانش عكس را به بچه هایی كه در كارگاه ها حضور دارند آموزش دهند، دغدغه هایی را هم در كار وارد كنند كه اعضای گروه بتوانند بعنوان یك عكاس رسالت خودرا انجام دهند.
او نخستین رسالت پویش را حساس كردن مردم به مواردی كه راحت از كنار آن رد می شوند دانست و اضافه كرد: اتفاقاتی كه در شهر رخ می دهد، مثل كودكان كار و حاشیه نشینی كه نام آنرا لطمه های اجتماعی گذاشته اند به شكلی نمایش دهیم تا مردمی كه از كنار آن راحت رد می شود كمی با آن درگیر باشند.
در نخستین نمایشگاه لطمه های اجتماعی كه در اردیبهشت ماه ۹۸ انجام شد مسئله این بود كه اول خانواده ها درگیر شوند و نخستین سوژه مطرح شده فضای مجازی بود.
برای نمایشگاه دوم "آسیب های اجتماعی" نیز از آذر ماه ۹۷ و اوایل اسفند ماه یك فراخوان استانی منتشر گردید و از شهرهای جم، عسلویه، كنگان، گناوه، برازجان، اهرم و خورموج برای گروه عكس ارسال كردند و نكته مهم اینكه بازخورد بسیار بالای آن بود چونكه همیشه نمایشگاه شلوغ بود. هر دو نمایشگاه در گالری حوزه هنری و با همكاری حوزه هنری بوشهر انجام شد.
محسن طاهریان می گوید با كمك تك تك اعضا و توسط آنان، هزینه برگزاری نمایشگاهها تامین می شد و هر زمان كه خواستند حركتی را آغاز كنند و یا نمایشگاه برپا كنند از تك تك اعضا كمك گرفتند.
در برگزاری نمایشگاه دوم برزگرزاده، مدیركل دفتر امور اجتماعی استانداری بوشهر حمایت كرد و آنان توانستیم فراخوان منتشر كنند. هزینه های زیادی داشت و گروف فكر می كرد كه چطور هزینه های جانبی و جایزه ها را تامین كنند، اما به واسطه همدلی جمعیت انجام شد.
داوران نیز این می دانستند كه این گروه به دنبال بهره برداری اقتصاد نیست و بنا بر این با اینكه وظیفه این بود كه هزینه ای به داوران پرداخت گردد تابحال دریافت نكرده اند و قسمتی از هزینه ها نیز با تسلط اعضا بر مهارت های مورد نیاز همچون طراحی پوستر جبران شد؛ در نهایت اینكه NGO ثبت گردید و این یك قدم رو به جلو برای جمعیت بود.
او درباره وضعیت عكاسی در شهر بوشهر و عكاسان استان می گوید: بین سال های ۸۸ تا ۹۱ یا ۹۲ انسجام عكاسی در بخش عمده ای از بوشهر در دست سینمای جوان بود و موفقیت خوبی هم داشت یعنی افرادی كه فعالیت می كردند برجسته كشوری بودند و تنها رقیب شان عكاسان مشهد و تبریز بودند. نفراتی هم به شكل انفرادی كار می كنند و افتخارات جهانی دارند و در سطح كشور و استان بوشهر شناخته شده هم هستند.
او ادامه می دهد: در كل وضعیت خوب است اما این مساله مقطعی است چونكه در عكاسی بوشهر انسجام و وحدتی وجود ندارد و چند دستگی به وجود آمده است. در صورتیكه ما باید زیر یك پرچم به نام بوشهر فعالیت نماییم و هركس بتواند كار خودرا انجام دهد و یك گوشه كار را در دست بگیرد. چرا ما در بوشهر یك ماراتن عكاسی نداریم؟ در شهرهای دیگر كه پس از ما آغاز نموده اند متحدتر كار می كنند و حمایت هم می شوند.
شاید بتوان گفت در یك سال اخیر هیچ جمعه ای نبوده كه كمتر از پنج نفر به جمع آنان اضافه شده باشد و طی 6 ماه اخیر حتی در هوای گرم تابستان حداقل پنجاه نفر در جمعه های عكاسی حضور داشته اند.
استعدادهایی در پویش جمعه های عكاسی كشف شده اند و نتیجه اش آن شده كه برخی از هنرجویان در جشنواره بین المللی خیام شركت كردند كه یكی از آنان انتخاب گردید و لوح تقدیر گرفت و گروهی دیگر كه در جشنواره های مختلف در استانهای دیگر شركت كردند.
رویایشان، داشتن گالری و خانه ای برای انجام فعالیتهای جمعیت جمعه های عكاسی بود كه بلاخره صورت گرفت. بار اصلی فعالیتهای جمعیت برعهده ابوالفضل اَدیم، محسن طاهریان و كیوان آذرشب، سه جوان 26 تا 27 ساله است كه مهمترین آن مدیریت است.
در این گروه از همه گروه سنی فعالیت دارند؛ بعنوان مثال زن ۶۰ ساله ای كه فوق العاده زیبا عكاسی می كند و دید فوق العاده حرفه ای دارد و جالب تر آنكه یك نفر با سن بالا و در گرما و سرما و شرایط آب و هوایی بوشهر با زحمت می آید و با شوق و ذوق عكاسی می كند.
گفت و گو از محمّد صالحی نیا و زهره عرب، خبرنگار ایسنا بوشهر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب